|
Brrrr, wat was het koud vannacht. Je moest echt onder de slaapzak blijven, anders was het niet prettig. Zo koud hebben we het nog niet gehad. Het duurde heel even voor de zon over de berg was en we na het ontbijt zover in de zon waren opgewarmd dat we weg konden.
Maar toen kregen we ze dan ook links en rechts om de oren, de prachtige uitzichten, de mooie weggetjes, de grote bomen, de hele hoge bergen en meer van dat natuurschoon. Met de parken zelf hebben we het nu wel gehad. Maar van het natuurschoon er om heen blijven we genieten. We zijn eerst naar Tuelomne Grove gegaan. Daar staan na een wandelafdeling van 1 mijl (hoogteverschil 400 ft!!) een aantal hele grote exemplaren van de seqoiadendron giganteum (hele grote seqoias). Uiteraard foto’s gemaakt. Ook nog van een hert onderweg. Dat duurde nogal even want een groep luidruchtige italianen dreef het hertje steeds verder het bos in. En Peter dus ook. Die ging voorzichtig achter het hertje aan. Er staat op de folder dat er een easy going do it your self tour is van 0,5 mijl. Maar het stukje dat wij naar de eerste omgevallen seqoia deden was bepaald niet easy going. Er stond een bord dat die tour wegens restauratie afgesloten was. Dus maar weer terug naar boven. En dan merk je pas hoe steil het is. Oeps. We rijden weer verder richting Yosemite Village. Daar wordt het ineens heel druk. Het is zaterdag en half Amerika wil dit park gaan zien. Dat is jammer voor ons. Met wat geluk vinden we een parkeerplaats bij de Bridall Vail Fall, Even 1000 feet (330 meter) lopen over een trail. Ja ja. En dan de grote tegenvaller. Er is amper water wat naar beneden komt. Je ziet de waterval bijna niet. In de lente zal het best spectaculair zijn, maar nu is het een zielig gezicht. Toch maar foto’s gemaakt. Verder gaat het weer. Het is mooi dat het éénrichtingsverkeer is. Nu kun je goed om je heen kijken naar de natuur. Mooi ritje onder in de vallei langs de rivier de Merced. Bij het visitorscenter is het een chaos. Parkeren op de dagparkeerplaats gaat niet meer. Er is iets gebeurd en ze zijn aan het opruimen. Dan maar ergens langs de weg geparkeerd. Aan de verkeerde kant van de weg (weer 2-richtingsverkeer hier) maar daar was tenminste plaats. Het is inmiddels 13.00 uur en best wel etenstijd aan het humeur te merken. Dus op naar het visitorscenter (niets), door naar de galery (niets), het museum (niets). Ha, de eetwinkels. Geen burgers vandaag, alleen broodjes. Maar dan wel zo dik belegd dat het zelfs in mijn grote waffel niet pas. Dus eerst de brokken kip met cranberry mayonaise er uit gevist. Zo, dat pst beter. Peter heeft iets met ham, kaas, sla, tomaat en mosterd. Past iets beter, maar ook niet helemaal. Lekker snerten. Tomatensoep en cola erbij. Zo dat is beter. Een vrouwelijke ranger maakt nog een praatje en duidt ons nog leuke bezienswaardigheden aan op de kaart. Vanavond sterren kijken op de hoogste plek in het park. Het is inmiddels 14.00 uur. Er zijn overal veel te veel mensen en we besluiten weer verderop te gaan. We gaan het park uit over de wondermooie 140. Vooral de afdaling. Heerlijk genieten langs El Portal, wat alleen maar een verzameling motels is. Er staat een bord dat de weg versperd is en dat auto’s van langer dan 28 feet er niet langs kunnen. Nou en? En dan zien we dat er een landverschuiving heeft plaatsgevonden. We worden over een legerbrug naar de andere kant van het water geleid. Daar is een smal enkelbaans weggetje tot aan de volgende brug die ons terug brengt naar de juiste oever. Stoplichten regelen het verkeer. Dus toch! Dan richting Mariposa. Is daar plotseling een KOA-camping! Helaas vol. Verder. Mariposa is een leuk cowboy plaatsje met grappige geveltjes. Maar geen camping. Na Mariposa rijden we de bruine weilanden door. Vlak. Bijna alsof we thuis zijn. Alleen is alles hier bruin in plaats van groen. Voor Merced komen we door allerlei fruitvelden. In Merced vragen we bij een benzinepomp naar een RV-park. De muts spreekt zo slechts engels dat ze eigenlijk niet eens begrijpt wat ik vraag. Dom wicht. De snelweg op richting Livingstone. Dan zie ik een soort RV-park waar ook 1-nachters welkom zijn. Het blijkt een soort sta-caravan park met enkele losse overnachtingsplaatsen. Nou los. De camper naast ons ziet er niet uit als of hij nog veel kan rijden. Maar goed, we hebben een plek om te slapen. Morgen weer verder richting de kust. |